Hoe kan een leven nu zo wisselend zijn
Elke dag dezelfde pijn
Maar de ene dag ben je trots op je stappen
dat na een dag alweer begint te verslappen
die kleine stapjes zijn niet genoeg voor mij
gaat het dan nooit voorbij
Elke dag hoop ik dat iemand zegt
het leven is zo onterecht
Want ik hoor alleen mijn eigen stem
al zijn het de woorden van hem
Schuld, schaamte en vies
een strijd die ik steeds verlies
Hoor het vaak genoeg in mijn hoofd
en het is hij die ik dan weer geloof
Is er iemand die het van hem kan winnen
en mij kan laten vast houden aan dat er ooit een mooi leven zal beginnen?
Is er iemand die mijn muur kan doorbreken
en mij zal laten spreken
Iemand die ik mijn tranen durf laten zien
en mijn gedachten misschien
Luister niet naar mijn laat me met rust
help me zoeken naar mijn vecht lust
Hoe meer hulp je aanbood
hoe harder ik je afstoot
zo ontzettend veel angst
iemand zo dichtbij maakt me het bangst
laat me voelen dat het oke is
en dat ik me vergis
Dat mensen wel zijn te vertrouwen
en dat ze van je kunnen houden.