Kaatje, Mooi en bedankt. Mijn impuls als volgt;
op voorgaande gedichtje van jou
mij dus...de Vrede!
Zij die weten van Het Licht,
schrijven dagelijks hun gedicht.
Wordt je door zorgen overspoeld,
weest dan door het duister niet over rulled.
Zitten wij mensen soms in eigen val,
roep om Het Licht en zie, het was er al.
Vertoeven wij soms nog in het duister,
Het Licht schijnt fel en brengt ons luister.
Zo is Het Kind, geboren in een stal,
als Licht voor ons, en overal.
Zo roept een ziel het dichtend uit,
help Heer, haal mij nu toch hieruit.
En altijd weer is Hij Zelf daar,
en fluisterd zacht, Ik was reeds daar.
Voor jou en vele andere zielen,
die willen buigen om te knielen.
Zo wenst de Heer ons Zelf de mooiste Kerst,
die alle dorstige zielen lest.
Gooi in je creatieve werken nu alle dank en lof,
Hij geeft daarvoor de beste stof.
Goddank, ik bof.
Ach zo kan ik wel even door, maar stop ermee en roep in koor,
dat Hij jou met Zijn Vrede wil bejegenen,
en je rijk zal blijven Zegenen.
Lieve groeten van hier.
R...mijn grote broer!