Hoe voelt het
als vleugels van vuur om mijn hart
het halen van een zuivere kopstem
je vasthouden, en in mijn hoofd
dit alles nog veel langer
De tranen die zo puur het lichaam verlaten
De troebele verwachtingen, het weerzien
het missen, als een nies bij verkoudheid
de perfecte woorden in een gesprek
vingertoppen onvoelbaar door de kou
Het dromen als ademen
stralen naar de zon, pienter in de winter
verstopte mensen terwijl het spel al is afgelopen
het draven van de paarden, angsten lijken verpletterd
en gevoel van vertrouwen zo zichtbaar
helder
Het kakelen en rennen van de wereld
terwijl ik daar zat, en lachte
alles van je aannam
Dagen dat ik zo duidelijk
De god vond in mijn buik
onwaarschijnlijk, ik verlang
jou terug te zien, als een witte ijzel
na een ijzeren nacht van kou en zwart
ik verlang, ik verlang
kom terug, mijn profeet