Zo ben ik nu,
Maar straks niet meer.
Want ik verander elke keer,
Ik wil weten hoe dat komt!
Ik maak me zorgen,
Of dat wel normaal is.
waarom gebeurd dat?
Door de mensen om me heen,
of door alles bijeen?
Wat is ‘t, waardoor ik verander?
Is het wel goed?
Of wordt ik er slechter op,
Net als een verlepte bloemknop.
Dat wil ik weten!
Ik ben namelijk bang.
Dat ik er niet beter van wordt,
En misschien wel binnenkort.
Helemaal niemand meer heb.
Geen vrienden meer.
Omdat ik veranderd ben,
Wat ik dan misschien ontken.
Omdat ik niet wil toegeven.
Want ik voel dat ik anders wordt.
Maar dat wil ik niet,
Want dan ga ik failliet.
Omdat ik me vrienden kwijt raak.
Ik snap dat ze me dan niet meer moeten.
Omdat ik negatief verander,
Waardoor ik lijk op een ander.
Die ik nu niet mag!
Dan word ik brutaal,
En niet meer normaal.
Ga ik misschien aan de haal,
Met verkeerde mensen.
Waardoor ik echte vrienden kwijt raak,
Die ik juist nodig heb.
Als uitlaat klep,
Om mijn verhalen te vertellen.
Ik wil dus niet veranderen,
Maar het gebeurd toch.
Het lijkt wel oorlog,
Om mezelf in bedwang te houden.
Ook al weet ik,
Dat het niet gaat lukken.
Om die veranderingen te onderdrukken,
Zodat ik blijf zoals ik ben.
Want blijkbaar is het allemaal nodig,
Dat dit in je leven gebeurd.
Zodat je bijkleurt,
Tot wie je uiteindelijk wordt.
Zodat je later bent,
Wie je moet zijn,
Ook al doet ’t soms pijn,
Om dat alles te doorstaan.
14-06-08