Waarom
Zoveel verdriet, waar moet ik er mee heen?
Misselijk van alle gedachten
Ik kan het niet alleen
Kan iemand deze pijn verzachten?
Eenzaamheid niet te verdragen
weet niet meer wat ik moet
Toch hoort niemand me klagen
altijd blijf ik zeggen, het gaat goed.
Schreeuwen zou ik dan willen
Waarom zie je dat niet
Geen lef om te gillen
Voel je niet dat ik kapot ga van verdriet
Moet ik het dan echt zeggen
Hoe iemand mijn leven heeft verpest
Ik kan het gewoon niet uitleggen
Misschien is dat ook wel het best.
Tranen zal ik dan laten
Maar niemand die het ziet
Steeds meer ga ik mezelf haten
Dat ik niet kan delen in mijn verdriet
Schaamte, schuldig en vies
Deze woorden beheersen mijn gedachten
Ik ben zo bang dat ik mezelf verlies
Ik haat mezelf, waarom liet ik mij verkrachten
Misselijk van alle gedachten
Ik kan het niet alleen
Kan iemand deze pijn verzachten?
Eenzaamheid niet te verdragen
weet niet meer wat ik moet
Toch hoort niemand me klagen
altijd blijf ik zeggen, het gaat goed.
Schreeuwen zou ik dan willen
Waarom zie je dat niet
Geen lef om te gillen
Voel je niet dat ik kapot ga van verdriet
Moet ik het dan echt zeggen
Hoe iemand mijn leven heeft verpest
Ik kan het gewoon niet uitleggen
Misschien is dat ook wel het best.
Tranen zal ik dan laten
Maar niemand die het ziet
Steeds meer ga ik mezelf haten
Dat ik niet kan delen in mijn verdriet
Schaamte, schuldig en vies
Deze woorden beheersen mijn gedachten
Ik ben zo bang dat ik mezelf verlies
Ik haat mezelf, waarom liet ik mij verkrachten
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Donderdag, december 18, 2008 18:59 |
| vertellen, een ander onder ogen brengen wat jou overkwam is je zwaar ervaren buiten je plaatsen, ruimer mag dan je gemoed aan gaan voelen. hans |
|
| jayla: | Woensdag, december 17, 2008 10:51 |
| IK ben er gewoon stil van echt heel mooi geschreven Groetjes Jayla |
|
| tinkelbel10: | Dinsdag, december 16, 2008 16:33 |
| ''t is zo droevig...ik weet even niets te zeggen veel sterkte liefs Tina |
|
| tinkelbel10: | Dinsdag, december 16, 2008 16:31 |
| :( | |
| zomerkind: | Dinsdag, december 16, 2008 14:14 |
| tja het leven slaat diepe wonden vlinder wees sterk en laat je niet kleinkrijgen wees terk in je momenten van zwakheid liefs eddie | |
| sunset: | Dinsdag, december 16, 2008 08:41 |
| Ik kan je enkel de raad geven - mocht je dat nog niet gedaan hebben - om dringend professionele hulp te zoeken; je verhaal te vertellen en, indien mogelijk, alsnog aangifte te doen. Het gebeurde diep verstopt laten in je binnenste ''doodt'' je uiteindelijk (als een heimelijke kankercel). Liefs en oprechte warme knuf, sunset PS: En jij bent noch vies, noch schuldig. Vergeet dat nooit. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: vlinder1985 | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 16 december 2008 | ||
| Thema's: | ||