De wind neemt de herfst
mee naar bekende plekken
het bos aan het einde
en het huis van de verzegelden ramen
Er werd veel anders
toen we open gezichten zagen
de mantels opgehangen werden
aan menige kapstokken
We bekeken de meubels
de partituur op de tafel
waar ons leven vakkundig
in de muziek was geschreven
Quicksilver: | Zondag, december 14, 2008 17:29 |
Apart, mooi gedicht Liefs,dicky |
|
Cora (ZIJ): | Zondag, december 14, 2008 02:46 |
Snap de samenhang van meubels en muziek niet :S | |
88: | Zondag, december 14, 2008 02:24 |
deel 2 snap je wat ik bedoel?, de hele tekst paste niet in een antwoord, maar je maakte er een potje van, veel te veel beelden in 1 herfst, neem het blad of de menselijke frustratie en maak daar iets moois van, niet alles onsamenhangend tegelijk |
|
88: | Zondag, december 14, 2008 02:20 |
n a v jouw pm mijn reactie oke, ik probeer het te onderbouwen het is een slecht gedicht omdat de wind niet kan denken verzegelde ramen pfff weer een wind wat werd er anders na menige kapstokken ( kromme zin) en wat gebeurde er toen jullie -wie jullie ook waren-...de meubels en partituur bekeken? ik vond het best spannend maar kreeg de clou niet te pakken, wat deden die meubels en de partituur bovenal.... waarom gingen we jaargetijden of zoiets? sn |
|
88: | Zondag, december 14, 2008 01:05 |
`t zal wel aan mij liggen, maar dit gedicht vind ik 3 X niks.. sorry | |
Gert: | Zondag, december 14, 2008 00:43 |
Inderdaad mooi en warm. Laatste strofe is geweldig. Groeten, Gert |
|
switi lobi: | Zondag, december 14, 2008 00:43 |
Wat mooi... en warm. Liefs, switi lobi |
|
Windwhisper: | Zondag, december 14, 2008 00:42 |
mooi heel mooi | |
ela: | Zondag, december 14, 2008 00:40 |
Alles veranderd en toch houd het zijn eigenheid. ela |
|
Auteur: wijnand. | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 14 december 2008 | ||
Thema's: |