Nu de winter zich zonder
witte kleding voortbeweegt
het water in de sloten
onverstoorbaar stroomt
voel ik toch de kou die
ik als kind droeg in mijn
te grote jas
zelfs de zomer was niet warm
want altijd waren er weer
die kille ogen die me volgden
ach, de stille getuigenissen
sterven telkens in de bruinrode
dode herfst en enten in de lente
aan mijn steeds ouder
wordende bastMarousia: | Dinsdag, december 09, 2008 01:17 |
Herkenbaar en zo voelbaar mooi beschreven. Liefs van Marousia kusssss | |
japonica: | Maandag, december 08, 2008 20:58 |
Die entstekken dragen het (zware) verleden steeds mee, maar zijn sterk genoeg om dat zelfde verleden het hoofd te bieden en te verwerken !! Adembenemend slot !!! (Brabantse)groet Jap |
|
Riann: | Maandag, december 08, 2008 20:25 |
"zucht" Je bent een lieverd! Slaat natuurlijk nergens op mijn reactie, maar ik kan nooit de juiste woorden vinden. Knuffel dan maar voor jou kanjer.. |
|
Quicksilver: | Maandag, december 08, 2008 20:24 |
In stille getuigenis! | |
Quicksilver: | Maandag, december 08, 2008 20:24 |
In stille getuigen, herkenbaar mooi geschreven! Liefs,dicky |
|
hiljaa: | Maandag, december 08, 2008 18:47 |
gevolgen van..... jij geworden door..... ouder wel maar ook wijzzer hé knufkusliefs--hiljaa-- |
|
Peter van Tiel: | Maandag, december 08, 2008 18:19 |
Ja jongen, de jaren gaan tellen. Dit merk ook ik al heel lang, maar met wat goede wil kom je een eind. Groeten van ons, ook voor Lia. En fijne avond. Peter. |
|
sunset: | Maandag, december 08, 2008 16:02 |
Poëtisch mooi. En oz o herkenbaar. Warme groet en vriendschappelijke genegenheid, sunset |
|
ninodepino: | Maandag, december 08, 2008 15:56 |
ze=die kille ogen | |
ninodepino: | Maandag, december 08, 2008 15:56 |
wat een gruwel, zijn ze nu weg? sterk! grtjs, nino. |
|
Gerhardus: | Maandag, december 08, 2008 14:13 |
ouder wordende bast in jonger wordende geest die bevrijding zoekt van die nare ogen van vroeger.. wat het ook voor ogen ware, zij kunnen jou je vrijheid nooit en te nimmer ontnemen. groets, Gerhard | |
kerima ellouise: | Maandag, december 08, 2008 13:50 |
en opnieuw voel ik de pijn steeds weer en teruggrijpend zodat alles te klein is maar ook te groot om geborgen te kunnen ontwaken...herkenbaar en erg mooi geschreven Elze liefs kerima ellouise |
|
Cora (ZIJ): | Maandag, december 08, 2008 13:49 |
Je bent een prachtboom Elze, met wortels diep verankert in de grond :) | |
Windwhisper: | Maandag, december 08, 2008 13:48 |
Elze soms wil ik jou daar in die te grote jas, wel een warme knuffel geven lieve groet Cobie kuzzz |
|
Ria -rimpeling-: | Maandag, december 08, 2008 13:27 |
Droevig mooi elze,helaas kan het niet teruggedraait worden,je kunt het alleen een plekje geven! liefs Ria |
|
switi lobi: | Maandag, december 08, 2008 13:12 |
Die bast wordt steeds mooier... de mens erin ook. Was het toen maar anders voor je Elze. Heel veel liefs voor jou en Lia, switi lobi |
|
_Lieverdje_: | Maandag, december 08, 2008 13:03 |
een troostknuffeltje van mij prachtig verwoord ook al is het droevig geschreven liefs |
|
Auteur: elze | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 08 december 2008 | ||
Thema's: |