Jij bent nu weg
Ik hoef niet meer uit
In huis is stilte ingetreden
Al hoorde ik je bijna nooit
Er bewoog zo nu en dan toch iets
Je lag daar, je sliep of keek me aan
Met die altijd warme trouwe ogen
Die ogen die tevredenheid uitstraalden
De oortjes omhoog als er oplettendheid geboden was
Bijna twaalf jaar mocht ik jou verzorgen
Je ging werkelijk overal mee naartoe
Nooit werd je uitbesteed, altijd bij de 'baas'
De baas die nooit de baas behoefde te spelen
Zo meegaand als je was
Altijd blij en zo tevreden
Maar dan komt die tijd dat lijf en hart niet meer zo wil
De jaren gaan plots spreken
Ik wilde jou nooit kwijt maar had geen keus
Het afscheid kan ik nooit vergeten
Een afscheid dat ik gedwongen van jou nam
Een natuurlijk afscheid zou jou doen laten lijden
En lijden had jij nooit verdiend
Daarom zocht ik het moment uit
Was blij dat ik dat mocht
Een waardig heengaan moest ik kiezen
Zo ging jij heen 'op mijn verzoek'
Daar lag je op mijn schoot
De laatste haren op mijn kleren
De laatste haren nog in mijn huis
In het bos jouw laatste plekje
Waar ik af en toe nog heen kan gaan
Pukkemans mijn hondje, Pukkemans een dapper hondje