regendruppels langs de ramen
glijden naar beneden
regendruppels uit de hemel
net als de tranen op haar wang

ze komen uit de blauwe hemel
en glijden naar benee
en op het einde haar kin gevonden
vallen ze op de grond

haar hart overslaand
haar hoofd nadenkend
over hoeveel pijn ze heeft
over wat ze allemaal mist

druppels worden steeds meer
regen komt steeds harder aan
lichtflitsen in waar ooit
een mooie blauwe lucht was

donder slaat in
verband en overhit
geen hart meer die overslaat
geen hoofd meer die nadenkt

alleen de donder in de lucht
die sterker word en sterker
een nieuwe slachtoffer zoekend
om de pijn toe te laten slaan