Je strijd is gestreden,
ik weet hoe je hebt gevochten...
je bent ons voor de laatste keer ontglipt,
het doet pijn te weten dat al het vechten niet heeft mogen baten.
Niemand kan begrijpen hoe je hebt geleden,
hoeveel verdriet er in je zat.
We hebben samen gevochten,we hebben apart gevochten,
geen van de twee heeft een oplossing gebracht...
Nee...geen laffe daad...
het was niet makkelijk om ons achter te laten...
het vertelt alleen hoe zwaar je pad was...
hoe diep je dal was...
hoe je hebt geleden...
Het machteloos moeten toekijken...
heeft zo vaak zo veel pijn gedaan...
het heeft me ook kwaad gemaakt...
Ik troost mezelf nu met de gedachte dat...
je nu eindelijk rust hebt...
en niet meer hoeft te lijden...
Je moet niet meer overleven...
je kan rusten nu...
Vergeten doen we je niet...
missen doen we je wel...
maar...zolang ben je bij ons...
We doen ons best om je beslissing te aanvaarden...
we laten je in liefde los...
het ga je goed...
en geniet van de rust...
Lieveke,je blijft een deel van ons...
ik weet dat je er altijd zal zijn...
dikke knuf...en wees gelukkig nu....
het gemis en de pijn blijft...
ook na Vier jaar...
maar zolang ben je bij ons...