De eerste vraag is ook hier altijd weer, waarom?
Het eeuwige vraagstuk……
Pijn, twijfel,
Egoïsme?
Is het egoïstisch, als jij iemand mist die anders zou lijden?
Misschien, maar de pijn is wel echt,
Of die dan gebaseerd is op egoïsme,
Medelijden, maakt niet uit.
Het grote vraagstuk god, leven na de dood,
Doet er even niet toe,
ik geloof dat die pijn er toch even moet zijn,
die machteloosheid, dat besef van nooit meer……..
Dit is niet het moment van vragen,
We moeten ons niet altijd alles af willen vragen.
Soms is er misschien wel gewoon pijn,
Niet nadenken, gewoon huilen.
Daarom, huil nu maar,
Pijn heeft tijd nodig, geen vragen.