Ik denk nog vaak aan de mooie momenten,
en voel de beelden door mijn ziel snijden.
Onze eerste kus in jouw kamer,
samen, als een eenheid die niet te splitsen valt.
De vele ritjes naar het bos,
de zon weerspiegeld in het water,
als parels in het golvend nat.
Met z'n tween naar de camping,
de hele vrijheid, voor ons alleen,
de wind die door mijn haren gierde,
Bij jou achterop, zo'n gevoel was er geen.
Tot die ene dag dat zij er kwam,
het gevoel moest gesplitst worden,
jij moest een keuze maken,
ik wilde dat ik de enige was voor jou,
Je kon mijn hart niet dieper raken,
ik dacht alleen, hoe kan dit nou?
Ik heb je uit mijn gedachten laten vloeien,
heb de draad doorgeknipt,
Het zal mij nu geen fuck meer boeien,
Of jij nou met een ander wipt.