Tot honderd werd niet geteld
enkel tot negenennegentig
er moest wat overblijven
om ma de laatste eer te bewijzen
Niet uitgebreid zoals de gedekte tafel
naar een begrafenis
waar we als wandelaars
een dood spoor volgden
Een beetje intiem moest het zijn
waar we ons thuis voelden
net als bij het telraam
waarop we ma's jaren telden
kerima ellouise: | Vrijdag, november 21, 2008 16:14 |
stilmakend maar mooi neergezet liefs kerima ellouise |
|
red one: | Vrijdag, november 21, 2008 13:29 |
stilmakend Wijnand. Knuff red |
|
lommert: | Vrijdag, november 21, 2008 09:03 |
doet veel je woorden...stevige groet van mij willem |
|
Windwhisper: | Vrijdag, november 21, 2008 06:40 |
even slikken, het raakt tot op het bot wat een poezie lieve groet en goede morgen Wijnand Cobie |
|
Auteur: wijnand. | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 21 november 2008 | ||
Thema's: |