een hijskraan
een forse lel
glas in lood rinkeldekinkelt door de kapel
aan gruzelementen beelden
smolten niet zoals bij tussaud
in tranenwas vol ongeloof
`t kan zo waar zijn
johandedichter: | Vrijdag, november 21, 2008 21:04 |
ik heb tien gedichten doorggenomen vvan jou maar deze sprak me het meeste aan het leest lekker weg ik heb dit gedicht een paar keer gelezen en wordt steeds boeiender gr johan |
|
Gewoon Amy: | Donderdag, november 20, 2008 22:43 |
Ja, bleven de dingen soms maar zoals ze waren... Mooi verwoord! liefs amy |
|
Cora (ZIJ): | Donderdag, november 20, 2008 12:05 |
Daar is wat voor te zeggen.. niets blijft zoals het is :) liefs, |
|
sunset: | Donderdag, november 20, 2008 11:53 |
In ''t vernielen (geestelijk of lijfelijk) zijn wij als mensen al altijd goed geweest. Liefse n knuf, sunset PS: Ik heb het zo ontzettend druk grrrrrrrrr. |
|
Auteur: spring-in-het-veld | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 20 november 2008 | ||
Thema's: |