Van een stijve rug
naar een stekende heup,
een zeer bekken naar een zeurende lies.
Pijn als variatie op meer dan een lokatie
die blijkbaar mijn grenzen vergeet.
Met een vloek en een zucht
aanvaard ik het ongemak
en blijf overeind
want met het schrijven van gedichten
zal ik voor die klotenpijn niet zwichten.