Verwarde sprookjes.
Ik stond voor het kasteel verstopt achter scherpe doornen
Ik baande mij een weg om snel bij haar te komen.
Toen ik Doornroosje na honderd jaren vond.
Hing haar kunst gebit klapperend, half uit haar mond.
De betovering had maar half zijn werk gedaan.
Haar leeftijd was tijdens het slapen met de jaren meegegaan.
Misschien als ik haar kuste werd het sprookje terug normaal.
Ik bukte mij naar voren de schone slaapster was ook half kaal.
Ik knielde, kuste haar toen ik haar rimpellippen vond.
Zij veerde recht, en riep; haar adem stonk naar gier en eierpoeder.
Windwhisper: | Zaterdag, november 15, 2008 13:45 |
nou, ha ha, een ontluisterende prinses gossiemoppie, er rollen tranen over mijn gezicht liefs Cobie nee niet echt voor Eliano kuzzz |
|
sunset: | Zaterdag, november 15, 2008 11:52 |
Hahahahaha ... Hoe verzin je het (Ik mag toch hopen dat je dit NIET je kleinzoon verteld *knipoogt*). Warme vriendengroet, sunset |
|
Ria Klein Herenbrink: | Zaterdag, november 15, 2008 11:30 |
hahaha ik ben gelijk goed wakker nu dit soort sprookjes lees ik zelden ;) fijn weekend en dank voor je brengende lach liefs Ria |
|
Auteur: rovago | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 15 november 2008 | ||
Thema's: |