In de hemel is alle rijstpap weg
Verkocht aan de rijken der aarde
Maar de banken hebben geen pech
Wel hij of zij die zijn geld spaarde
De zilveren lepels zijn nu goud waard
Doch heeft mij maar mijn houten bestek
Die Chineesje stokjes evenaart
Met alleen rijst of pap in de bek
Wie het woordje hemel tot mij zegt
Verwacht of verlangt een meerwaarde
En ik geloof heel vast en terecht
Dat niemand dit hier ooit vergaarde
Ze nemen een veel te grote vaart
Slaan zelfs hun eigen brandkastje lek
Terwijl ik voor kindjes heb gespaard
Op dit kortstondig vol gekakt rek
Reacties op dit gedicht
:
Dinsdag, januari 28, 2014 18:10
Als lepels konden praten
Zou dat kriebelen in je mond
Dan kon je het daarna vertellen
Hoe grappig je dat vond
Als kussens konden zingen
Zong je samen een duet
Dan kon het deken luisteren
En had je 's avonds dikke pret
Maar dat kan allemaal niet
Het is helaas niet echt
Geen koe die kan vliegen
En geen lepel die "Kiekeboe" zegt