gebroken
Jij stuurde jouw olifant naar mijn porseleinwinkel.
De stukken ben ik nog steeds aan het lijmen.
Ik denk dat mijn winkel voorlopig niet meer open gaat.
De ravage is groot,
De schade onherstelbaar?
Waar kwam die olifant vandaan?
Waarom lijkt een logisch gevolg,
van een aaneenschakeling van gebeurtenissen,
toch altijd plotseling te komen?
Misschien moest het wel zo lopen,
Misschien stevende we wel af op die klap.
Ik weet dat ik jou ook pijn deed,
Maar ik liet mijn olifant achterwege.
Reacties op dit gedicht
| ninodepino: | Vrijdag, november 07, 2008 17:29 |
| ik heb persoonlijk niets met vitrines of er moet gebak in staan(dan wel) maar ik ga er vanuit dat twee mensen er een zootje van maken of een ordentelijk nestje creëren. olifanten zie ik graag alhoewel ik er nooit een op straat ben tegengekomen... Liefs, nino. |
|
| kerima ellouise: | Vrijdag, november 07, 2008 17:18 |
| jammer als die olifant niet meer bedwongen kan worden... sterkte! liefs kerima ellouise |
|
| Windwhisper: | Vrijdag, november 07, 2008 08:48 |
| tjs nu moeten er scherven opgeruimd worden, omdat niet meer gelijmd kan worden, blijkbaar, ik wens je er sterkte bij, het zal tijd kosten, neem die ook, zodat je weer een hele mooie gave vitrine in jouw winkel krijgt lieve groet Cobie kuzzz |
|
| Wit Licht: | Vrijdag, november 07, 2008 01:22 |
| Grappig en toch bloedernstig geschreven ... Slaap lekker . |
|
Over dit gedicht
| Auteur: bernabe | 
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 07 november 2008 | ||
| Thema's: | ||