lommert: | Donderdag, november 06, 2008 08:44 |
aangrijpende woorden..en weer; dat we niet vergeten...liefs van mij willem |
|
litle-wing: | Donderdag, november 06, 2008 00:31 |
wauw mooi dit Met liefs |
|
karen*: | Woensdag, november 05, 2008 22:18 |
enorm mooi gedaan!! ontroerend! liefs |
|
Dwaallicht: | Woensdag, november 05, 2008 20:44 |
De gruwel van een gebrandmerkt nummer die ervoor zorgt dat de oorlog nooit uit deze mensen verdwijnt. Bijzonder verwoord, pracht van een schrijven! Liefs Dina |
|
Quicksilver: | Woensdag, november 05, 2008 20:38 |
ja lieve meis, wanneer ik dit lees, denk ik terug aan mijn grootvader, die ik nooit heb gekend. moet gewoon een traan wegpinken!en waaorm nou toch, waarom moest dit leed toch gebeuren! knuffs,liefs dicky |
|
doetsi: | Woensdag, november 05, 2008 19:11 |
Kinderen van deze tijd- gebrandmerkt voor de eeuwigheid. en nog zijn er vele met hen, vreselijk! |
|
Metal Erik: | Woensdag, november 05, 2008 18:52 |
Een nummer, zo onpersoonlijk als je maar kunt worden. Tegelijk een teken van persoonlijk leed. Erg mooi geschreven... |
|
Fari HS: | Woensdag, november 05, 2008 16:52 |
In alle stilte en respect jouw gedicht gelezen. Ik neem aan dat iets al lange tijd op je hart zat lieve Barbara. met groetje, Fari |
|
little fly: | Woensdag, november 05, 2008 15:40 |
Ik weet niet of dit wel of niet met de 2e wereldoorlog te maken heeft maar ik heb het wel met die gedachte gelezen en ik vind het heel mooi omdat mijn opa ook een nummer op zijn arm heeft. Hij heeft het gelukkig wel overleeft maar ligt nu op sterfen... Greetz, Linda |
|
Nummer 127: | Woensdag, november 05, 2008 15:09 |
nummers zijn blijvend Bartxx |
|
zomerkind: | Woensdag, november 05, 2008 14:32 |
ik vraag me wel eens af hoe het zit met onze mensenrechten hier in nederland vaak denk ik datg wij maar derderangs burgers zijn die je dom moet houden mooi barbara ik ga me ook verdiepen in deze manier van dichten die vind ik erg mooi liefs eddie | |
verhavert: | Woensdag, november 05, 2008 10:58 |
stil............. sterk schrijven terug kussss |
|
Peter van Tiel: | Woensdag, november 05, 2008 10:47 |
Voor het leven getekend, vreselijk! Prachtig neergezet door jou. Fijne dag. Liefs, Peter. |
|
Am92: | Woensdag, november 05, 2008 10:42 |
mooi geschreven | |
sunset: | Woensdag, november 05, 2008 10:41 |
Al neemt de liefde het ingekraste niet weg, toch kan zij helpen om te helen. En, beter is om lief te hebben dan om te haten; al mag er nooit vergeten worden. Liefs en warme omarmende genegenheid, sunset |
|
Windwhisper: | Woensdag, november 05, 2008 10:30 |
ja ik krijg er tranen van in mijn ogen, zag eens een oude dame, ze leeft nu niet meer, maar de naam Davids zegt genoeg, ook zij had haar verhaal en haar nummer, ze bleef alleen over, al kreeg ze later wel een beter leven, een fijne man en twee zonen, ze bleef er altijd in leven in de hel van concentratiekampen liefs Cobie ook iets om nooit meer te vergeten |
|
Auteur: Littledolphin | ||
Gecontroleerd door: maneschijn | ||
Gepubliceerd op: 05 november 2008 | ||
Thema's: |