mijn dear sea!

Houdt mij niet vast dat is immers onmogenlijk.
Neem niet te lang een kijkje onder mijn woeste rok, waarschijnlijk
zal uw adem stokken.
Wees zuinig op mij en ik voed uw in alle kleuren en geuren.
Wees op uw hoede als uw mijn geheime plekken wil verkennen,want
het schort mij nog wel eens aan zelfkennis.
Als uw stil bent en u oren omsluit met mijn gegeven pracht.
Hoort u mij ruizen de zee.


En ik keek uit over de zee die woest tegen de kust aan sloeg.
Druppels vielen op mij handen. Zo’n connectie tussen mij en hem.
Tranen dragen doen we allemaal wel eens, maar ik en hem wij delen ze samen
Als ik weer een sprong waag tussen zijn zilte druppels voel ik mij ontdaan van mijn verdriet en gedragen door zijn druppels. Zijn druppels die voor ieder zo gewoon zijn maar voor mij zo speciaal.