Jacky Van den Berghe: | Dinsdag, oktober 28, 2008 02:59 |
Hartelijke dank voor je reactie, Barbara! Veel liefs, Jacky |
|
Jacky Van den Berghe: | Dinsdag, oktober 28, 2008 02:58 |
Dat heb je weer zeer goed begrepen, Kerima. Dank je! Veel liefs, Jacky |
|
Jacky Van den Berghe: | Dinsdag, oktober 28, 2008 02:56 |
Heel erg bedankt voor je ''welkom terug'' Ingo. Blij je hier weer te mogen ontmoeten! Hartelijke groet, Jacky |
|
Jacky Van den Berghe: | Dinsdag, oktober 28, 2008 02:53 |
Het verheugt me je hier weer te mogen ontmoeten, Dicky, en dat je dit geschrijf kan waarderen. En... het gaat beter! Zeer hartelijk, Jacky |
|
Jacky Van den Berghe: | Dinsdag, oktober 28, 2008 02:50 |
Bedankt voor je aandacht, Cobie, blij dat je weer kwam lezen! Heel hartelijk, Jacky |
|
Jacky Van den Berghe: | Dinsdag, oktober 28, 2008 02:48 |
Hei dasje! Ik meen van wel, want door de botsingen met de beperkingen van het ik komt men tot inzichten die het mogelijk maken langzaam het ik te kunnen omvormen naar het zelf, ook wel het hogere ik genoemd (e.d.d.m.). De ervaringen van de zoektocht alleen al zijn van onschatbare waarde, en daarvan wil dit (doorlopend) gedicht een getuigenis zijn. Een zoektoch naar wat het leven is in alle soorten van vrijheid ondernomen en ieder naar zijn vermogen, want anders is ze waardeloos. (Zie ook |
|
Jacky Van den Berghe: | Dinsdag, oktober 28, 2008 02:26 |
Hier merk je iets belangrijk op, Esteban: ''Het ik wil niet sterven, want daarvoor ziet het zich te graag''. Voor alle duidelijkheid, het gaat hier niet over de lichamelijke dood, maar het verdwijnen van het ik, het overgaan van het ik in het zelf, wat men ook wel eens het hogere ik wilt noemen. Dit (doorlopend) gedicht is een ervaring van een zoek(en)tocht naar dat zelf. Een hergeboorte als het ware, en door deze zoektocht aan te gaan bots je op de (alle) beperkingen van het ik. Die je zon | |
Dasje (lucky): | Maandag, oktober 27, 2008 20:35 |
Ben het hier helemaal met Esteban eens...een steeds terugkerende ervaring, dat éne onbewaakte moment de eerste seconden na het ontwaken...die twijfelende ''ik''. Ik geloof jou woorden maar is deze toestand met onze menselijke beperkingen mogelijk? Weerom graag gelezen. Heel hartelijk, Dasje ;o) |
|
esteban.: | Maandag, oktober 27, 2008 19:26 |
Welkom terug mijn vriend, de eeuwige strijd tussen (ik) en mijn geloof. Ja boven op mijn berg is het vooral eenzaam... Het ik wil niet sterven, want daarvoor ziet het zich te graag... Blij dat je weer bij ons bent Jacky, en hoop dat de problemen achter de rug zijn, liefs esteban |
|
Windwhisper: | Maandag, oktober 27, 2008 14:41 |
weer met alle aandacht in mij, voor jouw schrijven gelezen. wat ik enorm graag doe, liefs Cobie dag Jacky en nog bedankt hoor voor je warm woorden. |
|
Quicksilver: | Maandag, oktober 27, 2008 13:55 |
Fijn dat je er weer bent, ik heb je zo''n tijd gemist. Hoop dat het nu beter met je gaat lieve Jacky! Erg diepzinnig geschreven, zodat het mij laat nadenken! liefs,dicky |
|
sunset: | Maandag, oktober 27, 2008 11:03 |
Je moet inderdaad wat ''bekomen''na het lezen van je watervallende verwoording. Wat niet wegneemt dat ik je meer dan graag - en hier ook - lees. Vriendschappelijke groet, sunset PS: Welkom terug. |
|
kerima ellouise: | Maandag, oktober 27, 2008 10:57 |
prachtig weer Jacky...moesten we allemaal het ''ik'' kunnen afleggen en elkaar zien als ziel naar ziel...het zou mooi zijn liefs kerima ellouise |
|
Littledolphin: | Maandag, oktober 27, 2008 09:06 |
prachtig geschreven, liefs barbara | |
Auteur: Jacky Van den Berghe | ||
Gecontroleerd door: Marina | ||
Gepubliceerd op: 27 oktober 2008 | ||
Thema's: |