Een traan,
een laatste afscheid aan jou.
Hoe kon ik eerst niet snappen
dat zoiets zo’n pijn doet,
als een mes dat in je hart wordt gestoken.
En ik praat, ik lach, ik dans
maar niets ervan is echt.
Je zei dat je van me hield
maar langzaam doofde je liefde,
samen met alles wat ik ooit voor je was.
Langzaam verdween ik uit je hart.