ik haat je stem die nog trilt in mijn oor,
maar stiekem wil ik je horen elke dag,
ik haat hoe je lacht en denkt dat alles grappig is,
maar van binnen maakt het mij blij als ik je zie,
ik haat je haar die zo perfect ligt zonder gel,
maar wat was ik stiekem zo trots op jouw
ik haat je frans accent en de fouten die je maakt,
maar dat was het eerste wat mij zo aansprak bij jouw,
ik haat hoe je altijd alles beter weet,
maar eigenlijk ben je gewoon heel slim
ik haat hoe jij jezelf kleed en er nog altijd goed uit ziet,
maar eigenlijk heb jij geen slechte dagen je bent altijd mooi voor mij,
ik haat hoe je deed en je mij niet altijd begreep,
maar in feite had je al die tijd gewoon gelijk,
ik haat die tijd dat je weg was voor drie maanden,
maar toch was het een periode die mij wijs heeft gemaakt,
ik haat hoe je denkt over mij en de fouten die ik ooit heb gemaakt,
maar ik keek niet verder in mijn hart en maakte verkeerde beslissingen,
ik haat hoe je nu zo makkelijk verder gaat in het leven,
maar dit is het resultaat van mijn fouten in onze relatie,
ik haat dat ik elk moment, elke minuut van de dag aan je denk,
maar van binnen bij elke herinnering nog smelt
ik haat dat ik van je hou,
ik haat dat ik je niet loslaten kan,
ik haat dat ik voor de eerste keer in mijn leven iets niet kan vergeten,
ik haat mijn tranen die rollen elke nacht,
en ik haat elke droom die mij terug 's morgens wakker maakt,
ik haat elke dag op te staan om te zien dat jij er niet meer bent..
Maar moet je weten...
ik haat je niet laurent,
toen niet,
nu niet,
niet een beetje,
helemaal niet....
ik wou dat ik je kon vergeten,
en kon zeggen 'ik hou niet meer van jouw'
maar door jouw ben ik vergeten te liegen,
en dat is toch alles wat jij ooit wou...