voel je..
het verdwalen van onze
emoties in de afgelegen
wouden
waar zij nooit hadden
mogen komen omdat dat zeker
het einde zou betekenen
van onze liefdesdromen..
Weet je..
dat die bossen misschien
nooit een einde kennen en
zeker geen doorgang zullen
verlenen aan degenen
die slechts en alleen
aan zichzelf kunnen denken..
Laat je..
dat zomaar gebeuren en
blijf je dan maar hopen
net als ik dat
op een dag de liefde
weer komt teruggeslopen..
Verlaat je..
niet alleen op
al zijn mooie woorden die
slechts een poging zijn
om jou te
houden aan zijn lijn en
zoek toch naar de borden,
verlaat toch snel die wouden
omdat niemand op deze wereld
meer dan ik
zo van jou kan houden.