Vanuit een ver verleden, spreek jijmij plotseling aan. Als een geest ofeen herinnering, levendig ennet zo min ben jij nuweg te slaanJij zag mij niet als wie ik was, jij zagslechts de illusie. Het masker datik droeg, de rol die ik kon spelen.Ik ben het kwijt, je zult het merken- geloof me maar - je zult het zienLaat mij maar met mijn gedachtenlaat mij maar zijn met wie ik ben ofwas of had kunnen zijn of worden of- voor wat het waard is - graaghad willen zijn (voor jou)
switi lobi: | Dinsdag, oktober 14, 2008 20:22 |
Erg graag gelezen.. mooi! Liefs, switi lobi |
|
litle-wing: | Dinsdag, oktober 14, 2008 14:42 |
nice je zelf blijven is tog zeer zeker je krachtigste punt zo blijf je gezien worden om wie je bent en zal je zien dat anders gedragen niets op zou leveren meschien een tijdje maar dan toch kruipt het schulp in jou weer op Mooi schrijven (moes dit even kwijt) Liefs |
|
red one: | Dinsdag, oktober 14, 2008 14:34 |
mooi... Liefs Red |
|
Exess: | Dinsdag, oktober 14, 2008 14:25 |
Blijven zoals je bent is nog altijd het beste dus goed zo en laat dan ook niet veranderen. groetjes exess | |
Auteur: boemerangkind | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 14 oktober 2008 | ||
Thema's: |