Voor eeuwig en altijd
Lachende kinderen
Zie je op het plein
Maar kijk je ietsje beter
Zie je een meisje vol met pijn
Je ziet een brede glimlach
Maar in haar ogen staat verdriet
Want al doet ze nog haar best
Vergeten doet ze niet
Haar deur die langzaam open gaat
Een hand onder haar deken
En nog wel van die persoon
Waar ze altijd naar heeft opgekeken
Nog even en het is voorbij
Maar echt voorbij gaat het nooit
Want voor eeuwig en altijd
Is haar leven overhoop gegooid
’s ochtends komt ze uit haar bed
Een nieuwe dag breekt aan
En weer vraagt ze zich af
wat heb ik toch misdaan....
Zie je op het plein
Maar kijk je ietsje beter
Zie je een meisje vol met pijn
Je ziet een brede glimlach
Maar in haar ogen staat verdriet
Want al doet ze nog haar best
Vergeten doet ze niet
Haar deur die langzaam open gaat
Een hand onder haar deken
En nog wel van die persoon
Waar ze altijd naar heeft opgekeken
Nog even en het is voorbij
Maar echt voorbij gaat het nooit
Want voor eeuwig en altijd
Is haar leven overhoop gegooid
’s ochtends komt ze uit haar bed
Een nieuwe dag breekt aan
En weer vraagt ze zich af
wat heb ik toch misdaan....
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Zaterdag, oktober 11, 2008 16:07 |
| Het maakt mij altijd weer machteloos woedend verdrietig boos. Het enige wat ik kan doen is benadrukken dat je professionele hulp moet zoeken opdat je niet nogmaals slachtoofer wordt en, als het nog kan, aangifte doen. Rakende voelbaarheid. Liefs en oprecht warme genegenheid,sunset |
|
| ela: | Zaterdag, oktober 11, 2008 12:16 |
| Het is als onkruid, je mag het nog zovel wieden het groeit altijd weer. ela |
|
Over dit gedicht
| Auteur: BorderlineCase.nl | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 11 oktober 2008 | ||
| Thema's: | ||