Ik blijf voor altijd huilen,
Het blijft altijd bestaan.
Ik zou wel willen schuilen,
Maar ik kan het nog niet aan.
Ik kan nog niet praten,
Ook al wil ik wel,
Het liefst wil ik het achter me laten,
Maar misschien is dit te snel.
Soms wil ik niet meer leven,
Ik weet dat je niet begrijpt wat ik bedoel,
Je zegt me dat ik niet op moet geven,
Maar jij weet niet hoe ik me voel.
Er is niemand die dat ziet,
Al die ellende, ik wil het gewoon niet.
Waarom gaat het niet gewoon weg,
Ik kan het niet meer aan.
Zie je ik kan niet stoppen,
Daar loopt weer een traan.
Ik laat ze maar lopen,
elke dag weer.
en ik kan alleen maar hopen,
Dat ooit eens een keer,
alles anders zou zijn,
Want dit is alleen maar overleven,
In een keiharde wereld vol pijn.