langzaam verlies ik mijzelf in de waan van de dag
wat als alles even te veel lijkt te worden
alles in mij lijkt onder stof te zijn bedolven
verloren staar ik uit het door rook vies geworden raam
misschien is een lange rustige slaap een optie
of gewoon een paar dagen thuis en helemaal niets doen
lange zinnen bedenken helpt in ieder geval niet veel merk ik nu
ach alles komt weer goed
alles zal beter gaan
langzaam maar zeker
alles heeft zijn tijd nodig
en hoop sterft pas het laatst