Je bent allang weg,
je bevindt je in de hemel.
En misschien is het daar wel fijner,
zo zonder pijn.
Maar de leegte die bij ons bleef zon zonder jou,
is immens groot.
Het gemis is niet te verklaren,
we denken nog elke dag aan je.
Je lieve lach, leuke kopjes en schotels,
je vrolijkheid en je bezorgdheid.
Het is nog steeds vreemd.
langs je graf gaan doet me pijn,
maar op dat moment voel ik me ook zeer verbonden.
Dan voelt het alsof we elkaar kunnen horen en begrijpen.
Is het even alsof je naast me staat.
Zou alles doen om je terug te krijgen,
je nog 1x zien, je een knuffel geven.
Dat ene moment herleven.
Wil de kans hebben om afscheid te nemen.
En een aankondiging en aandenken, dan mag je weg.
Dan kan ik met je dood leven.
Nu kan ik dat niet.
Nu doet het enkel pijn en is er verdriet.
Hoe het ook zij,
vergeten doe ik je niet.
Ik zal eeuwig van je houden en je zit voor altijd in mijn hart.
Rust zacht lieverd, tot ooit!