"Ik ben mezelf niet meer, mijn liefde is doelloos
Mijn hart kapot, de jouwe gevoelloos."
het zijn de laatste woorden van een gedicht
met de bedoeling van woorden op iemand anders gericht
toch raakte het mij diep van binnen
alsof iemand het tegen me zei, door andermans zinnen.
nu zou ik kunnen zeggen dat het mij niets deed
en kunnen ontkennen van het gevoel dat aan mij vreed
maar dit is wat ik was, het is mijn verleden
hoe gaat dit in de toekomst en hoe zal het in het heden?
ik ben wat meer bewust van wat ik tot je aanricht
maar als het er op aan komt knap ik weer dicht.
ligd het aan de tijd of ligd het aan mij?
wil ik een grootse liefde of hou ik van vrij?