K. V.
Ooit zag ik je graag,
Nu heb ik voor jou een vraag
Waarom deed je het ?
Waarom ?
Voor de fun of was ik een experiment ?
Voor jou een gebeurtenis
Die je ofwel vreugde bracht
Of die je vergat
Voor mij iets wat ik nooit zal vergeten
En u ook nooit zal vergeven.
Je met u aanspreken,
Je verdient veel minder
Boosheid vergaat in haat
Haat verandert in woede
En op het einde blijft enkel de pijn over
Pijn die nooit meer weg zal gaan
Ik kan zelf niet zeggen dat ik je haat
Stom é, nochtans ik zou moeten
Maar ik heb het gevoel dat ik het verdiende
Dat ik heel mijn leven met die pijn moet zitten.
Iedere man die mij aanraakt,
Elke eerste keer heb ik rillingen
En vraag ik mij af wat zijn bedoelingen zijn
Soms vertrouw ik een man,soms ook niet
Gevoelens tellen niet, die ene aanraking bepaald alles
Uitgaan,weggaan zonder er aan te denken
Is onmogelijk.
Elke dag
Wachtend op een aanraking
Vragend of ik hem kan incasseren of niet
Weet je welke last dat is?
Nee,dat weet je niet.
Je hebt nu waarschijnlijk een zorgeloos leventje.
Nog altijd even knap waarschijnlijk , maar toch even arrogant
Ergens hoop ik dat ik niet je enige slachtoffer was,
Maar ergens hoop ik dat je niemand anders nog pijn hebt gedaan.
Als ik iemand graag heb, moet ik het contact laten varen,
Want welke man heeft geduld met een meiske met zo’n problemen?
Weinigen en het duurt lang voor ik ze kan vertrouwen…
X kon mij aanraken, maar ook maar na een poos.
We waren nog maar vrienden en hij nam op een moment es mijn polsen vast.
Door JOU SCHULD verschoot ik, maar daardoor wist X dat er iets scheelde.
Het heeft nog lang geduurt voordat ik er hem over vertelde,
Hij dwong mij om het te zeggen
Hij bleef maar vragen stellen tot dat ik niet anders kon dan antwoorden.
Ik heb maar deze februari de volle waarheid verteld.
De angst voor messen (op de keel)
En zoveel meer…
Maar wat verander ik eraan ?
Ik ben en blijf zo, en het zal waarschijnlijk nooit veranderen