overkantadem
bladeren roesten in ritseldwarrel
gevloerd op de grijze zoldering
windwaarts uit kieren van storm
schicht en donder bedolven
hoekgekropen onder geweven
restanten van kleverig rag
ooit rond gelijk een levenswiel
gesponnen met frisse dauw
luiken rammelen aan sloten
edoch de moed plakt blootsvoets
met stille smacht naar ‘n wijl
overkantadem na het voorbij
Meneer Zes: | Zondag, oktober 05, 2008 13:12 |
Dit heeft wel enigszins iets weg van mijn ;)favoriete schrijver Poe(6)... Heeft die zelfde weemoed... Greetz, Mister 6 |
|
lommert: | Zondag, oktober 05, 2008 08:09 |
in jouw geschreven letterzetting;)...droefmooi gedicht...graag gelezen..liefs van mij willem |
|
ela: | Zondag, oktober 05, 2008 01:13 |
Uw eigen stijl geeft het weer in overtreffende trap. ela |
|
switi lobi: | Zondag, oktober 05, 2008 00:41 |
... sla ik mijn armen even om je heen en adem een: mooiii geschrevenzucht jouw oren in... dikke kuss meis. Liefs, switi lobi |
|
Windwhisper: | Zondag, oktober 05, 2008 00:29 |
wat een mooi schrijven, inderdaad herkenbaar jouw stijl op eigen wijze gebracht lieve groet Cobie slaap lekker |
|
Gerhardus: | Zondag, oktober 05, 2008 00:27 |
helemaaaal Maria, dit gedicht. kan het herkennen zonder je naam te lezen .. zegt dat genoeg? slaap een rustige ''storm''nacht, lieve Maria, welterusten. Gerhard Burgers |
|
Auteur: maria | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 05 oktober 2008 | ||
Thema's: |