Kracht

Meegevoerd door wilde rivieren, mistig maar toch zo vertrouwd.
Kletsend tegen de ruige rotsen, die zich langzaam inlaten met het scherpe zeezout.

De ijzige kou omsingelt de warmte en laat ons langzaam steeds verder zinken.
Eindeloos diep dat daar vaag in de verte de trompetten van het noodlot zullen klinken

Golven zo scherp als glas laten voelen dat we bestaan,
Het laat ons zien dat we leven, en moeten vechten om door te kunnen gaan.

Door met de kracht der liefde deze tegenslagen te doorstaan,
Maakt ons sterker dan ooit tevoren dat het lot wint van de traan.

Door de grauwe wolken zal uiteindelijk een straaltje doorbreken van zonneschijn
Dit zal ons laten beseffen dat de volgende storm vele malen sterker, ruiger en wilder mag zijn.