Porselein.
Het is zinloos, ik kraak toch maar je porselein,
kras toch maar je huid tot op het bot
mijn goedbedoelde pogingen
doen mij steeds meer naar lucht happen
Ik kom ogen te kort,
maar mijn vingers zijn te bang
Misschien heb ik je wel iets te lief,
mijn lief
en misschien duurde ons eeuwig wel te lang
Waar was het, toen we vroeger dartelden,
toen er nog plaats was voor mij en het echte blij
In alles wat je zegt doe je me pijn
in alles wat je zwijgt heb je gelijk,
ik ben de weg kwijt, het is mijn schuld
het is gewoon in mij.
Peterdw.