liefdevolle aanmoedigingen
allemaal lief bedoeld
maar niemand weet écht
hoe het van binnen voelt
niemand voelt het gevecht
dat in mij word gestreden
de risico's liever verbloemen
het hoge woord gemeden
de meeste mensen om ons heen
blijven luidruchtig hopen
bij mij is die hoop al weg
het vruchtwater blijft lopen
natuurlijk bedoelen ze het goed
maar kan het even niet meer horen
hoor enkel wat de arts mij zegt
en voel me erdoor verloren
er is een kans dat het goed zal gaan
maar 50-50 is nu het gegeven
niet enkel dus positief maar
een gevecht van dood en leven
het gevoel is gewoon zo dubbel
die aanmoedigingen doen mij pijn
tuurlijk wil ik dat het goed blijft gaan
maar voel me nu zo klein
ik bedoel dit echt niet verkeerd
weet even niet wat ik moet voelen
het is gewoon zo dubbel
al weet ik dat ze t goed bedoelen