Je bent er niet meer, je pijn is weg
je angst, je eenzaamheid
je leeftijd moedeloos, beknot
verslagen in de tijd
toch waren we méér één dan ooit
veel dichter bij elkaar
je zocht m'n ogen, m'n gezicht
je keek daar zwijgend naar
het was alsof je woorden zocht
die 'k nog neit had gezegd
ik heb zo dikwijls zacht m'n hand
op die van jou gelegd...
Je bent er niet meer, je pijn is weg
je eenzaam zijn voorbij
nooit zal ik weten wat je diep
verborgen hield voor mij
ik zeg je naam zovaak hardop
wanneer ik je erg mis
ik bewaar zo zeker voor mezelf
deze getuigenis
dat liefde door veel angst en pijn
uitgroeit tot groter gloed
ik weet niet hoe ik het vol verdriet
in woorden vatten moet...
Je was m'n leven, dag en nacht
m'n zin, m'n doel, m'n groei
ik zag je foto, meer nog zag ik
't goede in jou, je bloei
je ziekte sloeg een hechtere brug
dan ons die reeds verbond
toen je nog meedeed, werkte en zong
midden in het leve stond
de laatste dag zocht je naar 't woord
dat ik dikwijls heb gezegt
ik heb vol liefe zacht m'n hand
op die van jou gelegd...