Komt het doordat het zoveel indruk op je heeft gemaakt,
dat ik met mijn Zijn je hartje zo heb geraakt?
Maakt het dat moeilijker om los te laten,
of makkelijker om vast te houden zonder te praten?
Er komen en gaan mensen in ieders leven,
sommige blijven wat langer, anderen maar even.
En ze zeggen wel eens dat niets voor niets geschiedt,
dat alles een reden heeft ook al zie je die niet.
Mijn lach komt niet van binnenuit op dit moment,
dat komt omdat jij niet bij me bent.
Ik ben niet ongelukkig, zelfs verre van,
mis alleen de warmte die jij alleen geven kan.
Wat je ook besluit dat wat ooit was, kan er niet meer zijn,
dat hoeft ook niet omdat elke relatie groeit en dat is fijn.
Want als ze stilstaat groeit ze niet,
en stilstand zelf brengt ook verdriet.
Als je als mens, alleen of samen dan maar groeit,
even naar jeZelf kan kijken of er nog iets bloeit.
Weet dat je niet alleenzaam bent,
want ergens wacht er die toffe vent.
En of ik dat nu mag zijn of niet,
er ligt nog veel moois voor je in het verschiet.