oneerlijk
Ik zie het verdriet in je ogen
En ik leef met je mee
waarom worden dingen iedere keer verbogen
we zoeken rust en praten of we zuipen in het café
dingen zijn niet eerlijk,
en gaan niet zoals ze horen te gaan
maar nooit heb ik tranen in je ogen zien staan
en in de tijden dat de zon even niet meer scheen
was je sterk en sloeg je je erdoorheen
maar ik zal er altijd zijn om je te helpen
want je bent een bijzonder persoon in me leven,
en als ik het kon,zou ik je wat je maar wenste, aan je geven
En ik leef met je mee
waarom worden dingen iedere keer verbogen
we zoeken rust en praten of we zuipen in het café
dingen zijn niet eerlijk,
en gaan niet zoals ze horen te gaan
maar nooit heb ik tranen in je ogen zien staan
en in de tijden dat de zon even niet meer scheen
was je sterk en sloeg je je erdoorheen
maar ik zal er altijd zijn om je te helpen
want je bent een bijzonder persoon in me leven,
en als ik het kon,zou ik je wat je maar wenste, aan je geven
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: kyra. | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 11 september 2008 | ||
| Thema's: | ||