Met jouw terugkomst verdween de stilte uit mijn leven,
tis me gegund jou opnieuw te mogen beleven.
Je woorden klnken weer als muziek in mijn oren,
wat hoopte ik vurig om ze weer te mogen horen.
Vanaf dat moment verschenen ook de tinten weer waarmee je mijn leven kleurt,
en ik vraag me stilletjes af, "wat is er in godsnaam met ons gebeurd?"
De band die we hebben, blijkt te sterk om zomaar te verbreken,
ze is er, al duurt het uren,dagen of weken...
De pijn van het missen is groter dan het verdriet om wat ik heb gedaan,
en je vraagt je af, "is het in zwakte of kracht waarin ik heb gestaan?"
Wat kan het anders dan ware kracht zijn van waaruit je handelt,
als je het pad van je hart volgt en bewandelt?
Laat maar lekker stromen dat hemelse gevoel,
Je weet als geen ander wat ik daarmee bedoel.
Ook al zouden we het kunnen, alleen en apart,
zonder elkaar is het maar kil in ons hart.
Jij de branding en ik de dijk,
of andersom als je dat meer lijkt.
Het maakt niet uit hoe, wie of wat,
we horen bij elkaar, en zo is dat.
Ik zie je weer stralen van oor tot oor,
het doet me smelten, daar ga ik voor.
Dat speciale gevoel dat jij alleen me geven kan,
het is er weer en ik geniet ervan...
Voor A.K.