De ruimte is te klein
Ik zou ze willen geven
Maar het past niet
Wel is er feest: er zijn cadeaus, er wordt gelachen
En soms met muziek, of met spellen en gezang
En soms loop je polonaise, samen met iedereen
En merk je ineens
Ik ben helemaal
alleen..
Er wérd gelachen, door jou, door mij
In stromende regen, in stralende zonneschijn
Maar ‘wie het laatst lacht, lacht het best’:
Waarom moet er steeds
Een winnaar
En verliezer zijn?
En waarom moet dan
Jij verliezen, waarom niet niemand
Waarom wij?
Je bent al zo lang niet meer jarig
Maar vandaag
nog wel voor mij.
Er zijn nu geen ballonnen..
Ze zijn er nooit geweest
Maar voor jou zal ik ze erbij bedenken
Want mijn hartje viert nog altijd feest.
Maaike
Quicksilver: | Donderdag, september 11, 2008 17:36 |
Sterkte vandaag lieve meis! in liefdevolle herinnering in herkenbaarheid geschreven! knuffs,liefs dicky |
|
Windwhisper: | Donderdag, september 11, 2008 06:15 |
in liefde herdenken, een feest voor hr, die ooit mocht zijn... Goede morgen, lieve groet Cobie |
|
ManicManja: | Donderdag, september 11, 2008 02:06 |
mooi..je gedicht brengt veel emotie met zich mee en het blijft hangen.. sterkte.. Liefs, Manja |
|
ela: | Donderdag, september 11, 2008 01:00 |
De verliezer wordt herdacht en leeft in de harten van mededogenden. ela |
|
Auteur: Mysticelfje | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 11 september 2008 | ||
Thema's: |