ninodepino: | Donderdag, september 11, 2008 17:56 |
Heidi holde ook altijd meteen naar benee..het ''groene'' dal in hola di do...:) |
|
Quicksilver: | Donderdag, september 11, 2008 17:45 |
probeer toch maar met beide benen goed op de grond te staan! Blijf altijd jezelf denk ik dan!Op welke ladder je dan ook staat! knuffs,liefs dicky |
|
Mevrouw Melzer: | Donderdag, september 11, 2008 10:55 |
kijk; vele dragers maken lasten licht.. maar hoeveel zijn het er nu werkelijk? het worden er steeds minder.. iedereen kiest voor zichzelf. dan stort het dus onherroepelijk een keer in (want daar is het ontwerp niet naar) enzovoort etcetera.. (ander ontwerp? nieuwe opbouw?!) kus. | |
Mevrouw Melzer: | Donderdag, september 11, 2008 10:51 |
:) | |
Windwhisper: | Donderdag, september 11, 2008 06:02 |
als mens sta je midden in het leven, dacht ik maar zo je eigen geweten zegt je wel, of je goed of fout bezig bent, het houd je scherp, zeker weten, laat de liefde je ware ik bepalen groet Cobie |
|
Fata Morgana: | Donderdag, september 11, 2008 01:16 |
Ben jij een denker of een doener, of de vooruitgang in het dichten, heel de mensheid weer betichten..wat jij schrijft is ook al geschreven, waarom dan die ladder in je leven...ik snap de hoop niet boven je gedicht, als je niet eens de ladder op durft, jij laat het liggen, bovendien wemelt je gedicht van de onwaarheden en tegenstrijdigheid, blijf maar onderaan die ladder staan en lees je gedicht eens honderd keer over, jaja bezuur met maar, Fata | |
fortuna: | Donderdag, september 11, 2008 01:06 |
of in het midden... Opnieuw beginnen is immers heel goed mogelijk. Liefs |
|
ela: | Donderdag, september 11, 2008 00:39 |
Voor of achteruit, als je maar stevig op je voeten blijft. ela |
|