Het metrostation verlatend…
Verheug ik mij in de ontmoeting met de ‘groten’
Ik kom aan bij de ingang van het kerkhof
De ontelbare grafhuisjes lijken wel te wachten op mijn komst
Het is raar… maar het lijkt hier wel een sprookjespark
Tussen de bomen door schijnt de Parijse zon
Eventjes kijken op de kaart die ik kocht in de bloemenwinkel
Aha, hier ligt onder politiebewaking mijn held Jim Morrison
En hier… onze lieve Edith Piaf,
zij kon zo mooi zingen van: ‘Non je ne regrette rien-ne’
Kijk daar, Sarah Bernhardt
Met dat sobere graf
Was zij niet die befaamde tragédienne?
Dit is maar al te gek…
Het standbeeld van Victor Noir!!!
Moet ik nu lachen of wenen…
Als vrouwen denken dat hun vruchtbaarheid wordt bevorderd
Wanneer ze’s tasten tussen zijn gehouwen benen…
Ik vergeet ook niet Fréderique Chopin
Mijn vader houdt zoveel van zijn Nocturnes!
Callas Maria en Paul Dukas, zij rusten hier nu vredig in hun urnes
Ik leg een roos bij Oscar Wilde,
De sfinx met het afgebroken geslachtsorgaan…
Overal afdrukken van lippenstift op het mooie monument
Ik blijf bij hier even staan…
Hij had esprit, wat was hij een genie…
Kortom een talent!
Op dit kerkhof wil ik mij bevinden…
Ja, hier zal ik komen wanneer weg is rouw, geschreeuw en pijn…
Op de dag van de opstanding der doden
Als de laatste bazuin uit Openbaring geschald zal zijn…