Ik ben Kim 18
In een diepe slaap
Dan staat mijn mand met mij erin op de tafel van de dierenarts.
De deksel gaat open en ik zie het al; die kamer ken ik.
De gezichten van de baasjes staan niet vrolijk.
Om ze op te vrolijken spin ik nog wat harder.
De dierenarts onderzoekt mij van boven en onder.
Het kan echt niet anders , hoor ik de dierenarts zeggen.
Mijn baasjes praten veel en vlug.
Ik voel en zie het; ze zijn heel zenuwachtig.
Ik ben en voel mij heel kalm en ik zie de naald.
Dit is een verdovingsspuit hoor ik zeggen.
Mijn baasjes kussen mij om en om op mijn hoofd en ik vind dat prettig.
Ik lig op een lange tafel en heb geen pijn meer.
Wat een heerlijk gevoel is dat.
Wat zijn het toch lieve baasjes.
Ze hebben gezien dat het zo niet langer gaat met mij.
Ik heb een mooi leven gehad in dat huis bij die twee.
Ik moet er een beetje bij lachen.
Mensen zien dat niet bij poesen maar we kunnen het echt wel.
Ze kussen me weer en ik zie een heleboel tranen.
Als in een mooie droom zie ik die twee
langzaam verdwijnen door de deur.
Ik voel me en ben nog steeds een dame.
Ze zullen het nog wel eens over mij hebben.
Over mij als ik er niet meer ben.
Jazeker.
Ik voel me blij en opgewekt.
Geen pijn meer.
Wat voelt dat zalig.
Dan val ik in een diepe, diepe slaap.
einde
willem
geschreven na het overlijden van onze kat Kim
door de ogen van de poes ‘gekeken ’
een soort van ‘ kinderboekje ‘ van gemaakt
10 september 2002
CBR: | Woensdag, september 03, 2008 15:06 |
Inderdaad Willem, Kimmeke heeft zeker en vast een mooi leven gehad!Ik heb echt genoten van Kim haar verhaal, droevig einde, maar dan wél het beste voor haar. liefs en knuf cbr |
|
fortuna: | Maandag, september 01, 2008 22:35 |
snif. :( Mooi gedeeld en verteld. ;) Liefs |
|
lonely 1: | Maandag, september 01, 2008 08:43 |
heb bij het lezen van de laatste twee kippenvel, het verdriet, maar ook jullie liefde voor die witte poezendame, het raakt echt en nee, ze is idd niet te vervangen:) liefs, hilde |
|
Quicksilver: | Zondag, augustus 31, 2008 21:25 |
Dit was een vredig en verdrietig afscheid! Zie het helemaal voor mij,het is ook herkenbaar voor mij. Zo moesten wij ook afscheid nemen van onze twee poezen! Ik heb toen staan janken als een klein kind, maar ik had er vrede mee, dat hun beiden geen lijdensweg tegemoet gingen! Knuffs,liefs dicky |
|
kerima ellouise: | Zondag, augustus 31, 2008 13:33 |
jouw woorden wenen tranen maar ook liefde...en de bijzonderheid dat jullie dit dier in jullie leven mochten hebben... ik vind deze reeks mooi geschreven...je liet ons mee op avontuur gaan, mee-leven...ogen-stil zijn... het zou een mooie tekenfilm kunnen zijn...ontroerend... liefs kerima ellouise |
|
Dina-Anna: | Zondag, augustus 31, 2008 11:32 |
Héél rakend geschreven... bedankt voor het delen! Liefs Dina |
|
_Lieverdje_: | Zondag, augustus 31, 2008 10:29 |
stilmakend met veel liefde geschreven droevig dit liefs |
|
Windwhisper: | Zondag, augustus 31, 2008 08:34 |
een mooi afscheid van en voor kleine lady Kim, dank je wel Willem, door dit te delen, tranen helen zeggen ze en zekers kunnen poezen lachen liefs Cobie Goede morgen kanjer kuzzzz |
|
Littledolphin: | Zondag, augustus 31, 2008 07:49 |
:( ik vind het zo rakend...maar Kim is nu in de poezenhemel.rakend het laatste stukje...liefs barbara | |
Auteur: lommert | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 31 augustus 2008 | ||
Thema's: |