Mijn enige droom maakte jij stuk
want jij wil je eerste kind liever verliezen
daardoor werd het in mijn hoofd te druk
en verplichte je me tussen jou en mijn kind te kiezen.
Die keuze was snel gemaakt
maar jij kon mij niet laten gaan
en ook al lijkt het dat ik jou hebt gekraakt
misschien heb jij mij veel meer pijn gedaan!
Je blijft nog steeds achter me aan lopen
nu was mijn kindje wel weer goed
en het maakt me niet uit dat je op abortus blijft hopen
zolang je maar heel goed beseft wat je doet.
Tenslotte is opvoeden heel zwaar
en ik weet niet of je er klaar voor zal zijn
ik meen het, het is écht waar
er is niet alleen plezier, maar ook pijn.
En twijfel niet aan de woorden 'ik hou van je'
maar als je me zegt 'sorry, ik kan het niet aan'
alsjeblieft dan, laat me
en dan hoop ik dat je van ons weg zal gaan...