Stilte voor het diepe gebed
Ik mompel in mijn eigen taal
De precieze occulte woorden
Ik begroet mijn hart en ziel
Het zaad van het eeuwige leven
Wat overblijft is een oorverdovende stilte
Ik plant het op aarde met een zucht
Niemand durfde het aan sinds genesis
Zou het een begin van het einde zijn
Of een nieuw begin dat moest komen
De beelden in mijn hoofd van wat komt
Het zou een ieder diep raken van binnen
De dingen die mensen niet begrijpen
Het zijn de beelden die mij maakten
Tot een priester van het nieuwe geloof
Zelfs als niemand wil gaan luisteren
De stilte zijt geprezen mijn vrienden
Ik zelfs mijn eigen macht bagataliseer
Het licht en de duisternis zijn mijn ouders
Door het pad naar vader verliest men moeder
Ik verwar tranen van blijdschap met verdriet
Het verdriet over mijn gevallen familie
De pijn maakt zich meester over mij
Dus roep ik om vergeving voor hen allen
De angst die ons doet hopen op een hemel
Terwijl onze hemelse wereld verder verkankert
Ik zou graag iets kunnen doen maar ik mag niet
Kan alleen een adviesorgaan zijn hier op aarde
Daarom zit ik heilloos te schreeuwen wat ik vind
Een echo van mijn roep tot in de eeuwigheid