Het is al meer dan een maand terug,
maar ik lig nog steeds elke nacht wakker omdat ik jou mis.
Dan lig ik zachtjes te huilen in mijn bed.
Niemand die het hoort of ziet,
niemand die weet van het verdriet.
Overdag een lach op mijn gezicht,
maar 's avonds die tranen over mijn wangen
Langzaam ga ik kapot aan het verdtiet,
en het grote gemis.
tot op een dag het over is...