Hersenschim
heimwee naar de dood
maar toch tot sterven niet bereid
leg de ziel in gevlochten riet
op dat zij niet vergeten zal zijn
schuilen achter spiegels en licht
waar het zwaard vol passie vlamt
dichter bij edens poort
en nog tot sterven niet bereid
vloekend de overgang verguist
honend naar het spel der goden
in verspilde adem
de dood niet aanvaard
buigend voor eerloos bevochten roem
ik ben atleet
tot sterven bereid
voor goud ,zilver of brons
slechts aan voeten van zeus
stierf ik in olympus
verstoten van krans
boven de dood verheven
***Wim****