Voel een traan lopen die mijn gemoed onthuld
Met alle kracht vecht ik ertegen en zet het opzij.
 
Rijk mijn hand naar jou uit maar je ziet het niet
Ik roep, ik schreeuw maar geen geluid
Die mij doen beseffen van mijn verdriet
Ik voel de rillingen op mijn huid.
 
Je krijgt geen garantie voor geluk
Dus neem ik het lot in eigen hand
En kruip uit onder dat zware juk
We hebben toch een sterke band.
 
Ik schenk je mijn geborgenheid
En drijf de donkere wolken van mij weg
Daarbij ook mijn onzekerheid
Optrekkende nevel wijst mij de uitweg.
 
Langzaam breekt de zon door
En daar sta je dan met een brede lach
Van tranen nu geen spoor
We gaan weer verder met de dingen van alledag
 
Elly Vos
 
Geschreven door
Elly Vos
Reacties op dit gedicht
Elly Vos vindt het leuk als je reageert op dit gedicht

Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

©jade: Woensdag, augustus 20, 2008 18:58
echt heel erg mooi
xxxĀ©jade

Over dit gedicht
Auteur:  Elly Vos Abbo 1Abbo 2
Gecontroleerd door:  christina
Gepubliceerd op:  20 augustus 2008
Thema's:
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de Gedichten-Freaks en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de Gedichten-Freaks blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door Gedichten-Freaks zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.

© Gedichten-Freaks 2024, alle rechten voorbehouden.