de schouders wat gespannen
straks pak ik ook een das
 
wanneer je niet verplicht tot iets
de tijd geen rol meer lijkt te spelen
loop ik het bospad dagelijks mijn
rondje, anders zou ik me vervelen
 
genietend van de laatste stralen zon
en dauwdruppels in spinnenwebben
soms krijg ik nog haar toegift
je kan niet altijd alles hebben
 
en als het laatst gekleurde blad
de herfst naar winter brengt
wil ik voorbij de langste nacht
totdat het licht weer dagen lengt
 
 
 
 
Geschreven door
remie
Reacties op dit gedicht
remie vindt het leuk als je reageert op dit gedicht

Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

Hilly N: Maandag, augustus 18, 2008 20:24
Zo mooi weer en die foto...
geweldig

mooie avond,
Hilly

©jade: Maandag, augustus 18, 2008 18:57
mooi gedicht, goede woordkeuze, graag gelezen
xxĀ©jade

Over dit gedicht
Auteur:  remie Abbo 1Abbo 2
Gecontroleerd door:  
Gepubliceerd op:  18 augustus 2008
Thema's:
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de Gedichten-Freaks en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de Gedichten-Freaks blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door Gedichten-Freaks zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.

© Gedichten-Freaks 2024, alle rechten voorbehouden.