Achter het scherm heeft hij moeite om te kijken.
Kijken is nochtans wat hij graag doet
en samen met hem kijken we allemaal graag naar wat mooi is.
Er is veel moois onder de zon
maar de muren blijven niet meer stilstaan
en de armen worden zwaarder.
Hij doet nu snel zijn schoenen uit
en de kousen die hij ruikt vanop de grond.
De haren op zijn tenen...
zijn ze charmant en beeldig of moeten ze eraf?
Wanneer de moeite toeneemt denkt hij
vreemde en dwaze dingen,
een glimlach rond zijn lippen, wat is hij toch een gekkerd...
ja dat mag hij zeggen en denken over zichzelf.
De naaktheid van zijn lichaam,
alleen en rustig, het beluisteren van zijn eigen adem
en het suizen van de hartslag in zijn oren wanneer hij het hoofd
zachtjes op zijn kussen drukt. Hij is een rare vogel, niet voor de kat want die ligt al lang te slapen.
De naaktheid van zijn lichaam en de naaktheid van zijn ziel,
het is zijn geheim, het is zijn gevoel...
en hij kan er van genieten,
over dingen die niemand ooit zal denken.
De rust valt over zijn voorhoofd...
sluipt zachtjes naar zijn wimpers,
zo valt hij graag in slaap en terwijl hij zalig ligt te slapen...
zit zijn vouw hem te vervloeken met oorstopjes in het oor
van al dat oorverdovend gesnurk kan zij helemaal niet slapen.
Maar daar ligt hij helemaal niet van wakker
en slaapt nu als een roos.